از وقتی پاکبان و می‌ماس شروع کردن به زدن لیموناد، هی به خودم می‌گفتم آخه چرا؟ بعد که دیدم سن‌ایچ خیلی جدی تو این قضیه وارد شده و مردم خیلی جدی‌تر پاکت‌های یه لیتری لیموناد رو می‌خرن هی می‌گفتم مگه درست کردن لیموناد اینقدر سخته؟ الان بازم سرچ کردم و مطمئن شدم لیموناد چیزی به جز لیمو، شکر و آب نیست. تازه تو بعضی دستوراش به جای لیمو، پوست لیمو داره. یعنی درست کردنش از دم کردن چایی که به زعم من خیلی پیچیده‌س هم راحت‌تره. شما یه شیشه آبلیمو می‌خرین حدودا ۴۰۰۰ تومن، یه پاتیل شکر هم از تو خونه کش می‌رین (قیمت شکر رو ندارم) و یه عالمه آب هم می‌ریزین تو یه بشکه و هم می‌زنین. اون موقع شما به اندازه یه هیئت لیموناد دارین و می‌تونین خیابون رو ببندین و سر و صدا کنین و به مناسبت عید فطر شربت بدین به ملت. سوال اینه که چرا لیموناد می‌خرین خوب؟ تو خیابون گرمتونه؟ اوکی منطقیه. چرا می‌خرین می‌برین خونه؟ خودتون درست کنین دیگه بابا. به من چه اصلا؟

آها یه چیز دیگه جا موند. من یادمه از قدیم، اسم این نوشیدنی «شربت آبلیمو» بود. اولین باری که اسم «لیموناد» رو شنیدم صبح یه روز جمعه بود که تلویزیون داشت لوک خوش شانس نشون می‌داد. لوک موقع نوشیدنی! سفارش دادن لیموناد سفارش می‌داد و من فکر می‌کردم شاید چیز عجیب غریبی باشه. حتی گاهی فکر می‌کردم الکلیه. تا اینکه بالاخره هم آوردم و سرچ کردم و ویکی‌پدیا و این‌ور و اون‌ور رو بالا پایین کردم تا فهمیدم همون «شربت آبلیمو»ی خودمونه. حالا به قول بعضیا خیلی متفاوته و اون تفاوت عظیمش اینه که شربت آبلیمو اصولا با یخ تیکه‌ایه و لیموناد با یخ خرد شده! که خب توی لیموناد پاکتی، خیلی محلی از اعراب نداره این موضوع. پس می‌شه نتیجه گرفت همون‌جوری که برای شیک بودن، به «چهره» می‌گن «فیس»، به «کلوچه» می‌گن «کوکی»، به «لقمه» می‌گن «ساندویچ» و حتی به «کیک یزدی» هم «کاپ کیک» می‌گن و وقتی «وحشت می‌کنند» می‌گن که «پنیک شده‌ند»، احتمالا اسم شیک «شربت آبلیمو» هم شده «لیموناد». Lemonade + شربت آبلیمو +

خب با تمام این تفاسیر چرا باید راجع به لیموناد بنویسیم؟ چون همیشه تو خونه نیستیم درست کنیم و تو این گرمای تابستون، یکی از چیزایی که به بهترین شکل آدمو سر حال میاره شربت آبلیموئه (من که هر چیزی دیدم کلی مفید بوده واسه نقاط مختلف بدن و هیچ چیز طبیعی‌ای وجود نداره که به درد حداقل ۱۷ تا درد و مرض نخوره و اصولا این مفید بودن هم رابطه معکوسی با خوشمزگی داره و هرچی اون خوردنی مزخرف‌تر باشه مفید بودنش بیشتره. مثلا فواید کنگر از هلو بیشتره اصولا؛ بگذریم، اینجا می‌تونین مزایای لیمو و شربت آبلیمو و اینا رو ببینین +). البته یه دلیل مهم‌ترش هم اینه که این محصول هنوز وارد بازار نشده یا اگه شده زیاد پخش نشده و از طرف شرکت کاسل‌نوش (ایران برتر سابق – شرکت نوشیدنی‌های کاله) که تاحالا کلی به ما لطف کرده و قبلا هم ما رو دعوت کرده بودن خط تولید شمس رو دیده بودیم یه بسته؟/جعبه؟/قوطی؟/شیرینگ؟/شیلینگ؟/شیلنگ؟ به طور اختصاصی به تیم هوله‌زون داده شد که تست کنیم و درباره‌ش اینجا بنویسیم.

از شیشه‌ش شروع می‌کنم. این شیشه رو من خیلی دوست دارم. اولین بار هم یکی دوسال پیش خیلی اتفاقی دیدمش. دلیل دیدنش هم این بود که برای اولین بار تو زندگیم آب‌میوه کاله دیده بودم و برام جالب بود امتحان کردنش. دو هزار تومن بابت یه شیشه ۲۲۰ میلی‌لیتری داده بودم و آب‌میوه‌ی خالص کاله خورده بودم. آب آلبالو. همون یه بار دیدمش و تا مدت‌ها هیچ‌جا ندیدمش. بعدها فهمیدم خیلی کم تولید می‌شه و دیگه تولیدش افتاده بود دست کارخونه کاسل و به اسم کاسل پیور می‌زد. من این سری محصول رو خیلی دوست داشتم با این‌که خیــــــــلی گرون بود؛ ولی متاسفانه همون مدت کوتاه تولید شد و دیگه تولیدش متوقف شد. چرا اون موقع ننوشتم درباره‌ش؟ چون پیداش نمی‌کردم هیچ‌جا! خلاصه این‌که شیشه خوب و خوش‌دستیه و بعد از باز شدن در پیچیش، می‌شه دوباره درشو بست (برای شستن و استفاده‌های آتی و فلان – به هرحال شما ۱۵۰۰ تومن پول دادین، باید استفاده کنین 😀 ضمن این‌که شیشه از پلاستیک بهتره. به جای بطری‌های پلاستیکی از اینا استفاده کنین اگه می‌تونین).

موقع باز کردن در زرد رنگ پیچیِ  نیازمند زور فراوون این شیشه، یه صدایی تولید می‌شه مثل صدایی که با انگشت و دهنمون تو کودکی به تقلید از صدای باز کردن در نوشابه درمیاوردیم و فکر می‌کردیم عجب آدم خلاقی هستیم (اگه الان بود احتمالا یه استارت‌آپی چیزی راه مینداختیم براش و تا چند تا اپ موبایل و دسکتاپ و وب‌اپ بهش اختصاص نمی‌دادیم نمی‌کَندیم ازش) . بعد از باز کردنش یه بویی بین بوی لیموی تازه و لیمو عمانی و مقداری بوی درمونگاه(!) به مشامتون می‌رسه. با خوردن قلپ/قلوپ اول، ترکیبی از شیرینی و ترشی وارد دهنتون می‌شه که بخش شیرینش غالبه و به ته گلو که می‌رسه طعم نعنا و یه ذره تلخیش و همین‌طور اون خاصیت معاشقه لیمو با ته گلو (که یکمی ته گلو می‌مونه و بعد می‌ره پایین) خودشو نشون می‌ده. همه‌چیز به اندازه و مناسبه. نه زیاد ترشه، نه زیاد شیرین، نه زیاد تلخ. خوشمزه‌س واقعا و توصیه اکید می‌شه که حتما خنک امتحانش کنین. من به هرکی دادم امتحان کنه رو اندازه بودن همه‌چیزش تاکید کرده به جز قیمتش البته. قیمتش به نظر من هم زیاده. ۱۵۰۰ تومن برای ۲۲۰ میلی‌لیتر می‌کنه به عبارتی میلی‌لیتری ۶/۸۱۸۱۸۱ تومن که فکر می‌کنم عدد زیادیه. البته با توجه به اینکه امسال همه یهو یاد ترکیب‌های مختلف نعنا لیمو افتادن و از بستنی گرفته تا نوشیدنی، همه جور محصولی می‌شه با این طعم دید و قیمتشو مقایسه کرد با اینا، شاید بشه نتیجه گرفت قیمت چندان پرتی نیست. مخصوصا در مقایسه با شیشه‌های موهیتو/موخیتو/مخیتو/موجیتو/یا هر کوفت دیگه‌ای که اسمشه (و هرجا اسمش برده بشه یکی میاد کامنت می‌ذاره که این نوشیدنی مال فلان‌جاست و تلفظ صحیحش فلانه!) که به صورت گازدار تو بازار هست و رسما نوشابه‌س.

وبسایت این شرکت قبلا iranbartar.ir می‌خورد روی محصولاتشون که هیچ‌وقت هم باز نمی‌شد! الان که اسم این شرکت عوض شده و کاسل‌نوش شده (و هنوز هم نمی‌دونم چرا اسم یه شرکت نوشیدنی Castle یا «قلعه» باشه و آیا دلیل خاصی پشتشه؟) آدرس سایت جدیدشون رو گذاشتن + . که خیلی خیلی سنگینه و آدم پیر می‌شه تا اون شیشه کاسل  از اون نوشیدنی سبز رنگ پر شه و سایت لود شه. ولی انصافا سایت خوشگل و نسبتا تر و تمیزیه. اگه فکر کردین که این محصول رو می‌شه تو سایتشون پیدا کرد کور خوندین. تو سایتشون «پیناکولادا» و آب گازداری که هنوز تولید نکردن رو می‌تونین ببینین ولی اینو نه. هنوزم که هنوزه نمی‌شه به سایت شرکت‌های ایرانی امید داشت مثل این‌که (لابد خدا تومن هم هزینه برده طراحی و اجراش).

دسته‌بندی: شربت، آب‌میوه، نوشیدنی میوه

طعم حدودی: شربت آبلیمو + نعنا، آب‌لیمو، هیئت، محرم

قیمت: ۱۵۰۰ تومان برای شیشه ۲۲۰ میلی‌لیتری

ترکیبات: کنستانتره طبیعی لیمو، طعم‌دهنده طبیعی، نعنا، شکر، آب – بدون مواد نگهدارنده، پاستوریزه، فاقد هرگونه رنگ و طعم‌دهنده مصنوعی.

+++++

اینجا جای مناسبیه که من از آقای تیمورزاده، مدیرعامل محترم شرکت کاسل نوش به طور ویژه یه تشکر کنم. بابت اینکه از ما دعوت کردن به کارخونه‌شون رفتیم، ما رو حمایت کردن و باعث اتفاقات جدیدی تو مسیر کاری ما شدند، بابت این‌که نوشیدنی‌های جالب و جدید دیدیم همیشه از کارخونه‌شون و به خاطر اینکه همیشه حس دلگرمی عجیبی به ما می‌دادن. ممنون!

+++++

در ادامه پی‌نوشت پست قبلی + باید بگم که اون مجله، همشهری جوان بود و تو مطلبی که راجع به بستنی نوشته بود از مطالب ما به طور غیرمستقیم و تابلویی استفاده کرده بود. با سردبیرشون درمیون گذاشتیم و بعد از چندین هفته سر دوونده شدن(!) بالاخره تونستیم باهاشون صحبت کنیم تا ببینیم نتیجه کار چیه. خلاصه حرفشون این بود که چون منبع اینترنتیه، با فرض این‌که از مطلب شما استفاده شده باشه (که به زعم ما شده بود، چون بعید می‌دونیم کسی مثلا بیاد راجع به اینکه شکلات زیر روکش بستنی دابل چاکلت کاله رولتی پخش شده بنویس به جز ما. یعنی هیچ‌کس اینقدر روانی نیست +) با اینکه می‌دونیم اخلاقی نیست ولی عرف نیست منبع رو بزنیم 😐 و هیچ حق قانونی‌ای برای شما ایجاد نمی‌کنه. البته ما از اول گفته بودیم که دنبال شکایت کردن و اینا نیستیم. ولی خوب برای ما جالبه که چطور جماعت دست به قلم مجله‌ای با این عظمت، راجع به مسئله‌ای که به راحتی گریبانگیرشون می‌شه (حق مولف) این‌قدر راحت برخورد می‌کنن و سریع خودشونو از کاری که کردن می‌کشن کنار و به این موضوع توجه نمی‌کنن که یه فرق زیادی بین کسایی که تولید محتوا می‌کنن و کسایی که محتوا کپی می‌کنن هست؛ البته با کمی تحقیقات فهمیدیم که این موضوع برای این مجله تازگی نداره و قبلا هم از این اتفاق‌ها براش افتاده. ضمنا این مطلب تو شماره ۴۰۶ مجله همشهری جوان کار شده.