بعد از صحبت کردن راجع به این همه هله‌هوله‌ی مضر! که برای بدنمون اَخ و جیزه! می‌ریم سراغ یه هله‌هوله‌ای که طبیعیه و همینش باعث میشه که جزء “هله‌هوله‌های همه‌کَس خوار” بشه(یعنی همه می‌پسندن و تناول میکنن احتمالاً) و اون چیزی نیست جز میوه. چیزی که احتمالاً بزرگ‌ترهای محترم همیشه تو رویاها و دعاهاشون ازش به عنوان جایگزین هله‌هوله‌هایی که پر از رنگ و سم و ماده‌ی شیمیایی و مریضی و بدبختی و مکافات و هزار آشغال دیگه‌س، یاد میکنن. خوب ما چرا همیشه میوه نمی‌خوریم؟ چون اصولاً تنبلیم و حال کندن پوستِ حتی موز رو هم نداریم! چه برسه به این‌که بخوایم بریم میوه از تو یخچال برداریم و درست و بی‌نقص ( اتفاقی که از دید والدین هرگز اتفاق نیفتاده و نمی‌افته ) بشوریمش و پوست بکنیم و نوش جان کنیم!
با تمام این اوصاف، میرم سراغ نوترامیکس. پدیده‌ای ۷۰۰ تومنی که شامل ۴۵ گرم از میوه‌های مختلفه. تیکه‌های سفید نارگیل ( که من یکی خیلی خوشم اومد، با وجود شیرینی زیادش)، تیکه‌های زرد طالبی ( بدی نبود به‌نظرم. البته من خیلی طالبی دوس ندارم)، تیکه‌های قرمز گیلاس(که بامزه بود) و تیکه‌های سبز پوملو( که اولش شیرین و خوشمزه‌س و بعدش مزه‌ی پوست پرتقال میده) و خوردن همین تیکه سبزاس که باعث ایجاد سوال میشه. سوالی تو این مایه‌ها: اه این چیه؟ پوس پرتقال ریختن توش این دانشمندا :|؟ عمل بعدی‌ای که انجام میشه اینه که بسته‌شو می‌چرخونین و به کلمه‌ی پوملو برمی‌خورین. قدم بعدی تعجب کردنه! بعدش اگه اینترنت دم دستتون باشه با یه سرچ مختصر می‌فهمین که ای دل غافل! چقدر میوه تو دنیا هست و ما بی‌خبریم، بعد به خودتون میاین و می‌گین بهتر! میوه‌ای که مزه‌ی پوس پرتقال بده به چه درد می‌خوره؟ یه دو سه تا دیگه می‌خورین و می‌گین: بدم نیست! و برش می‌گردونین دوباره به اسمش خیره می‌شین.بعد خوردن چندتا قانع می‌شین که چیز خوبیه و چقدر حیف که احتمالاً اینجاها پیدا نمی‌شه! البته تموم این اتفاقا وقتی میفته که مثل من ندونین پوملو چیه.
یه سرگرمی‌ای که می‌تونین با این هله‌هوله انجام بدین اینه که چشاتونو ببندین و بخورین و سعی کنین حدس بزنین چی دارین می‌خورین و هربار خوشحال از کشفتون دونه‌ی بعدی رو بردارین و دعا کنین که خدا این شادی‌های کوچیکو ازتون نگیره:D
اگه هنوزم نمی‌دونین پوملو یا گریپ‌فروت چینی چیه، می‌تونین اینجا و اینجا رو به ترتیب واسه زبونای فارسی و انگلیسی، و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا رو واسه زبونای آلمانی، ایتالیایی، فرانسوی، پرتغالی و اسپرانتو، چک کنین.
وبسایت دینا، خبری از این محصول نداده و عجیبه یکم این موضوع.
دسته‌بندی: میوه، تکه‌های میوه
مزه حدودی: گیلاس، طالبی، نارگیل، پوست پرتقال 😀
قیمت: ۷۰۰ تومان
ترکیبات: مشخصاً میوه‌ها! شامل گیلاس، طالبی، نارگیل و پوملو
++++
اگه شما هم مثل من به عکاسی علاقه‌مند باشین و دوست داشته باشین راجع بهش اطلاعات بیشتری کسب کنین، می‌تونین این سایتو چک کنین. اگر هم نه که هیچی 😀
این سایت علاوه بر عکس‌ها، اطلاعات نورپردازیشون رو هم ارائه میده که فک کنم خیلی به‌دردبخوره. کافیه یکی از عکساشو انتخاب کنین تا بهتون تنظیمات دیاف و شاتر و ایزو و حالت قرارگیری منابع نور و اینجور چیزا رو بده. کار جالب دیگه‌ای که می‌تونین بکنین اینه که خودتون توش عکس اضافه کنین و به بالابردن سطح دانش عمومی کمک کنین!
26 پاسخ به “نوترامیکس”
مرسی مرسی :دی
تنها مواقعی که خودم شخصا میرم سراغ میوه زمانیه که تازه خریده شده و بلافاصله از تو کیسه اش در میارم میشورم و میخوردم :دی بقیه ی زمانها باید با اصرار بذارن تو دهنم :دی
اِ! بازم اون ظرفه! :دی
😀
آره، این ظرفه همچنان پایه‌ی همراهی من تو عکاسیه
شیرینیش به نظرم زیاده
ولی خوب از اون هله هوله های جالب و مفیده
مانی هم میزنه ازینا
/
اون پایینی هم که هیچی :دی
آره، یکم شیرینه و جالبه که تو ترکیباتش فقط میوه‌س! شکر اینا نداره انگار.
مانی رو راستش یادم رفت تست کنم ولی این بخاطر پوملو جالب بود
چکس
باید جالب باشه ولی کاش تنوع بیشتری می داشت ، مدت انقضاش چه جوریاس؟؟
من عاشق این یکیم
منو یاد سفر اصفهان میندازه
حیف که نمی دونم چقدر کالری داره
تنوع بدی نداره. ۴ماهه‌س انگار
خب الان دقیقا این از کدوم مغازه تهیه شده خب ؟
سوپرمارکت‌ها. اصولاً هرچیزی که اینجا معرفی میشه تو سوپریا پیدا میشه مگه این‌که خودم بنویسم که فلان‌جاها پیدا میشه.
همهجا گشتم نبود:((((((( بد بد بد بد
آخه میوه‌ی تازه کجا این کجا!
ولی خوب کلا به عنوان یه هوله بد نیست. باحاله@
خب نسیم جون اینا محله به محله میارن باید خییلی پرس و جو کنی…
منم واسه بیسکوپیچ رفتم دریانی سر کوچه گفت دیگه این محل نمیارن! حالا باید برم جاهای دیگه بگردم :دی
امروزم خواستم از اینا بخرم اسمش یادم نیومد مجبور شدم بیخیال شم :دی
ظاهرا باید یه دفترچه درست کنم اسم اینارو بنویسم توش :دی
نگفتی از کجا تهیه بفرماییم که!!! =
خودت چی فک می‌کنی یاسی جان؟
بنده دست به میوه خوردنم،برخلاف فرزندان دیگر خانواده ها،بسیار عااالی است
۲۰ چراغ روشن برای خودم
تشویــــق
من قبلنا از این مدل،مانی رو خورده بودم؛خیلی هم خوشم اومده بود.به نظرم اینم باحاله،حتماً و قطعاً امتحانش می کنم.
🙂
آورین بر شما 😀
بابا محلمم عوض کزدم نبود….ادرس میدین یا قاطی کنم؟؟لول
منم همینجوری تو یه سوپری حوالی سهیل ( شریعتی ) دیدم، دیگه چک نکردم جای دیگه پیدا میشه یا نه :-s
من پیدا کردم خوردم بدی نبود
یه جای تعجب داره
اونم اینه که پوملو رو چرا با پوستش خورد کردن ریختن اینتو؟
واسه همینه که مزه پوست پرتقال میده.
چون پوستش یه چیزی تو مایه های پوست پرتقاله
شانس اوردیم طالبی و نارگیلشو با پوست نریختن
گیلاسشم مزه کشمش میداد
ایول
شما خوردی خود پوملو رو؟ مطمئنی با پوست ریختن؟ من فک کردم شاید مزه‌ش کلاً این مدلیه
آره، گیلاساش یکم یاد کشمش میندازه ولی خوبه مزه‌ش
اره تو مالزی خوردم.
ببین اگه به این تیکه هاش هم دقت کتی پوستشو میبینی.
ینی کاملا دیده میشه پوستش.
مسئله اینجاس که پوملو میوه ی خیلی بزرگیه.
وقتی خوردش میکنن قاعدتا همه ش نمیتونه پوست داشته باشه
اما انگار چیزی که اینتو هست همه ش مال دورشه.
ایول.
هوم، پس حتماً توشو خودشون می‌خورن، پوستشو می‌ندازن این تو 😀
بیبین من از اینا همین شکلی خریدم ولی به صورت باز از شیرینی فروشی… بدش همش خیلی خوشمزه بود اما اون زرد هاش خیلی بد بود ، تند بود انگار ادویه داشت… در هر صورت خیلی سایت خوبی داری …مرسی
میوه یعنی؟
چه میوه‌هایی بودن خوب؟ همین میوه‌ها؟ زردش چی بود؟
مرسی مرسی
شما نسبتی با آقای غرضی ندارید آخه ۳سال قبل از ایشون و قبل از جمله تاریخی همه کس کش از جمله‌ی همه کس خوار استفاده کردید 🙂
هاها. نه والا. احتمالا باید برم ازش شکایت کنم