شکلات، عالم بی‌انتها و بزرگیه و هرکی به اندازه‌ی برداشت خودش، می‌تونه ازش استفاده کنه، مثل غزلیات حافظ! اصلاً یه فلسفه‌ی عمیق و یه مسلک عرفانیه و هرکی تو این سیر و سلوک در جایگاهی قرار داره که با دیگری فرق داره! و نمی‌شه گفت کی از کی بالاتره :D؛ ولی چیزی که قطعاً مشخصه …
وسط یه راه طولانی، تو اتوبوس، که چشم دوختنتون به جاده یا صفحه‌ی ساعت، جز یادآوری نگذشتن زمان، کمک دیگه‌ای بهتون نمی‌کنه و از مصاحبت بغل‌دستیتون، فقط یه کله‌ی کج شده رو شونه‌ی شما و یه آب دهن آویزون از دهن بازش عایدتون شده و هیچ کاری هم برای انجام ندارین، یاد بیسکوییت کرِم‌داری میفتین …
قدیما جلوی نمایشگاه کتاب، یه نمایشگاه دیگه برپا بود همیشه، پر از دست‌فروشا. البته هنوزم این رسم برپاست، ولی نه دیگه نمایشگاه اون نمایشگاه سابقه و نه اون چیزی که ازش می‌خوام حرف بزنم. یعنی بستنی یخی‌ها و کیم‌هایی که تو یخدون‌های سفید بودن و تو دست همون دست‌فروشا می‌چرخید و مطمئن بودی که بیشتر …
بعد از صحبت کردن راجع به این همه هله‌هوله‌ی مضر! که برای بدنمون اَخ و جیزه! می‌ریم سراغ یه هله‌هوله‌ای که طبیعیه و همینش باعث می‌شه که جزء “هله‌هوله‌های همه‌کَس خوار” بشه(یعنی همه می‌پسندن و تناول می‌کنن احتمالاً) و اون چیزی نیست جز میوه. چیزی که احتمالاً بزرگ‌ترهای محترم همیشه تو رویاها و دعاهاشون ازش …
دور از انصافه که جایی حرف از هله‌هوله زده بشه و یادی از این هله‌هوله‌ی قدیمی نشه. هله‌هوله‌ای که احتمالاً خیلیامون باهاش خاطره داریم، که البته نه بخاطر خاطره‌ش، که بخاطر مزه‌ی دوست‌داشتنیشه که اینجا دارم اسمشو میارم. پفکی که هیچ‌وقت اسنک(!) نشد و همیشه پفک باقی موند. کلی رقیب طلایی و نقره‌ای واسش پیدا …
این روزا، با استقبال زیادی که از بستنی فالوده‌ای شده، شرکت‌های مختلفی برای عقب نیفتادن از این قافله، دارن تولید می‌کنن این بستنی رو. اگه اشتباه نکنم اول میهن شروع به این‌کار کرده بود و بعد از مدتی بقیه هم سر و کله‌شون پیدا شد. بستنی فالوده‌ای‌هایی که موجوده الان تو بازار اینان: میهن معمولی، …
این دفعه می‌خوام راجع به یکی از هله‌هوله‌های قدیمی و خاطره‌انگیز صحبت کنم. هله‌هوله‌ای که بعد از N سال که البته Nϵ[+15, +∞) نه مزه‌ش عوض شده نه ظاهرش! قیمتشم زیاد عوض نشده حتی 😀 شیرینیه، یعنی شیرینیش فک کنم اولین چیزیه که به ذهن میاد، خوشمزه‌س با توجه به قیمتش! و با چای و …
و اما چیپس!اونم از نوع سیب‌زمینی. هله‌هوله‌ای که کمتر کسیه دوسش نداشته باشه. از ترکیبش با چیزای مختلف ( از ماست موسیر و ماست و خیار گرفته تا سس هزار جزیره ) ومناسبت‌های مختلف مصرفش(!) که بگذریم، می‌رسیم به طعم‌هاش که به طی سال‌های اخیر تنوع زیادی گرفته. کم مونده چیپس با طعم سوشی بیاد …
اگه شما هم مثل من طعم‌های جدید و ترکیب طعم‌ها رو دوست دارین، می‌تونین برین سراغ این بستنی کاله که یه زمانی تبلیغاش در و دیوارو پر کرده بود. بستنی‌ای که فلفل داشته باشه، همینقدرش کلی خلاقانه‌س؛ البته صرفاً علاقه‌مندیتون به طعم‌های جدید شاید برای خوردن این بستنی کافی نباشه. چون این بستنی تنده یکم …
و اما چاکاچاک! اسنکی که می‌شه هنوز با لفظ “جدید” خطابش کرد و طعمشو واقعاً متفاوت دونست! ترد و خوشمزه‌س، مزه‌ی جدیدی داره ( مزه‌ای که نمی‌دونم چرا یکمی منو یاد پیاز میندازه! ولی از اون پیازای خوبی که می‌چسبه ) که واقعاً نمی‌شه گفت شبیه چیه، شاید چون توش ادویه و آرد برنج داره …
