سلام

موقع گشت و گذار تو یه شکلات فروشی، اتفاقی به بیسکوییتی به اسم کافی جوی برخورد کردم که فروشنده به صورت بسته‌ای ۲۵۰۰ تومن می‌فروخت و اگه ۵تا می‌خریدی بسته‌ای ۲۰۰۰ تومن حساب می‌کرد. باکس ۱۸ تاییش رو هم  ۳۰ تومن حساب می‌کرد. یعنی اگه می‌خواستی ۱۸ تا تکی بخری باید ۴۵ تومن می‌دادی، اگه پنج تا پنج تا می‌خواستی بخری (با فرض خریدن تعداد کافی برای رند شدن) ۱۸ تاش می‌شد ۳۶ تومن و اگه یه باکسش رو می‌خریدی می‌شد ۳۰ تومن. خلاصه کلی معادله حل کردم و چند تا بسته گرفتم که تست کنم. چون که من بیماری تست کردن هر خوراکی جدیدی رو دارم.

حالا که در مورد مسائل قیمتیش گفتم، این رو هم اضافه کنم که حدود یک ماه بعدش بنده سفری چند روزه به کیش داشتم و دیدم اونجا یکی از چند گروه وارد کننده این جور خوراکی‌ها (سبلان اگه درست یادم باشه) انحصارا این بیسکوییت رو وارد می‌کنه و احتمالا انقدر محبوب بود که حتی تو تبلیغات محیطیش هم از عکسش استفاده کرده بود. بدی قصه این بود که هر شعبه‌ایش که سر می‌زدم تموم کرده بود و فقط جعبه خالیشو تو ویترین گذاشته بود -ـــ- ولی خب از شانس خوبم روز آخری که اونجا بودم شعبه مرکزیشون یه تعدادی آورد و من موفق به خرید شدم. اونم نه ۴۵ هزار تومن، نه ۳۶ هزار تومن و نه ۳۰ هزار تومن، بلکه ۱۵۵۰۰ تومن! یعنی بسته‌ای نه ۲۵۰۰ تومن، نه ۲ هزار تومن و نه ۱۶۶۶/۶ تومن دوباره بلکه ۸۶۱/۱ تومن (کلی گشتم و فهمیدم اسم اون خطی که رو اعشار تکراری می‌ذارن Vinculumئه ولی موفق نشدم که رو ۶ و یک بعد از ممیزها بذارمش. بدونین که اون اعشار تا قیامت ادامه داره؛ مثل تقسیم ۲ بر ۳. و البته روش‌های دیگه‌ای هم به جز استفاده از Vinculum برای نمایشش وجود داره که این‌جا می‌تونین ببینین)

 

حالا که ریاضیتون بهتر شد بریم سراغ خود بیسکوییتا:

وقتی روکش این بیسکوییت رو باز می‌کنین، با یه ظرف پلاستیکی/طلقی که تا خرخره از بیسکوییت پر شده مواجه می‌شین. ۱۶ تا بیسکوییت نازک (باریک؟ نازک؟ کم‌قطر؟ ظریف؟ لطیف؟ لاغرمیان؟ کمرباریک؟) که قشنگ مشخصه برای چپوندنشون توی این ظرف کم‌کاری نشده. البته این نحوه چیدن باعث استقامت بیشتر بیسکوییتا شده و بسته‌ای که مدت‌ها توی یه کوله درحال له شدن بود، آمار تلفاتش خیلی کم بود و فقط دو سه تابیسکوییت از طرفین یکم شکسته شده بودند. بیسکوییت‌هایی با ابعاد حدودی ۳۷ در ۶۷ در ۲ میلی‌متر که روشون بلورهای سفیدی دیده می‌شه که ان‌شاالله شکره 😀

موقع بو کردن این بیسکوییت‌ها، بوی لطیف و خوبی که ترکیبی از قهوه و شیرینیه به دماغتون می‌خوره. بعد از اینکه با کمی سعی تونستین اولین بیسکوییت رو از توی اون بسته‌بندی دربیارین و داخل دهنتون بذارین، ترکیبی از شیرینی، طعم قهوه، نون خشک، و حتی شاید به میزان خیلی کمی چای خشک رو حس می‌کنین. با توجه به حالتی که موقع جویدنش پیدا می‌کنه، شاید شما رو هم مثل من کمی یاد بیسکوییت‌هایی مثل پتی‌بور بندازه که معمولا یه تیکه خمیر توی دهن آدم درست می‌کنن؛ ولی اینجا اوضاع انقدری داغون نیست و خمیر چندانی درست نمی‌شه. این بیسکوییت، یه چیزی بین کرکر و بیسکوییته؛ نه خیلی شیرینه و نه شوره و این طعم خوب، حس نون خشک خوردن رو پوشش می‌ده و باعث می‌شه که حداقل من لذت ببرم از خوردنش. با توجه به ابعاد و نازکیش هم، احتمالش خیلی کمه که با خوردن یه دونه، بیخیالش شین. کافی جوی برای همراهی با نوشیدنی‌های گرم مناسبه و حتی برای جایگزینی به جای انگشت بانو، برای تولید تیرامیسو هم گزینه خیلی خیلی خوبیه (Lady Finger معادل فارسی نداره خب). خلاصه که برای یه میان وعده، گزینه مناسبیه.

رو بسته‌بندی این بیسکوییت لوگوی Mayora دیده می‌شه و کشور تولید کننده رو اندونزی نوشته. از اونجایی که نوشته‌هاش ریزه و به سه زبون عربی و انگلیسی و احتمالا اندونزیایی نوشته شده، ترجیح دادم دست به دامن گوگل شم.

این وب‌سایت Mayoraست که به نظر می‌رسه یه تولید کننده موادغذاییه. از انواع بیسکوییت گرفته تا پودرهای قهوه‌های فوری که بعضی از نمونه‌هاش مثل Tora Bika رو تو بازار ایران و حتی تبلیغ‌های تلویزیونی (ماهواره‌ای اگه راستشو بخواین) می‌بینیم، با اینکه تو لیست کشورهاش عراق و ماداگاسکار و آلمان بود ولی ایران نبود. وب‌سایتش هم طبق انتظار اصلا وب‌سایت خوبی نیست و کار باهاش خیلی سخته و من شانسی صفحه Coffee Joy رو توش پیدا کردم که اونم اطلاعات چندانی توش نبود و بسته‌بندیش هم حتی شبیه نبود؛ که خب حدس زدم بسته‌بندیش عوض شده ولی این سایت آپدیت نشده. موقع گوگل کردن هم تو YouTube به یه TVC مربوط به این بیسکوییت برخورد کردم که خب از اونجایی که ما مثلا YouTube نداریم، همین‌جا براتون گذاشتمش:

 

پی‌نوشت: وقتی من این بیسکوییت رو پیدا کردم فکر کردم عجب چیز نایابی رو کشف کردم و خوشحال بودم از این موضوع. تا اینکه پریروزا دیدم یکی از همکاران گرامی انقدر عادی باهاش برخورد می‌کنه که انگار ساقه طلاییه -ــ- و سال‌هاست داره از سر اجبار می‌خوره 😐

پی‌نوشت۲: اگه تیرامیسو درست کردین و چرت شد تقصیر من نیستا.

دسته‌بندی: بیسکوییت، اسنک، میان‌وعده

طعم حدودی: نون خشک، قهوه، شیرینی‌فروشی

قیمت: از۸۶۱ تا ۲۵۰۰ تومان برای بسته ۴۵ گرمی

ترکیبات: آرد گندم، روغن گیاهی (شامل آنتی اکسیدان BHA)، شکر، گلوکز، چربی شیر، شیرخشک، قهوه، عامل ور آمدن(!) (شامل فلان و فلان)، مخمر، نمک، رنگ کارامل (E 150d) طعم مصنوعی. شامل: گندم (گلوتن)، شیر (شیر گاو)

جدول ارزش تغذیه‌ای: این‌جا رو مطالعه بفرمایید:

برای ۸ عدد (۲۴ گرم) : کالری ۱۲۰، چربی ۴/۵گرم، کربوهیدرات ۱۷ گرم، پروتئین ۲ گرم.