سلام علیکم!

 من از بچگی با خودم فکر می‌کردم که کی به فکرش رسید از انگور، این‌همه فرآورده استخراج کنه؟ کشمش آخه؟ سوال مهم‌تر اینه که عمل بلع یه چیزی که کشمش توشه چجوری ممکنه؟ اصلا آدم‌ها چه فکری می‌کنن که سراغ چیزای کشمشی می‌رن؟ مشکلشون چیه؟ این‌همه چیز خوب دیگه تو دنیا هست خب. چه کاریه؟ فرض کن کیک کشمشی می‌خری و با ولع می‌خوریش. اصلا هم‌چین چیزی قابل باوره؟ خلاصه طی این بیست و چند سال اوضاع اینجوری پیش رفت تا این‌که چند وقت پیش با یه کیک جدید آشنا شدم. آشناییمون هم خیلی اتفاقی بود. وارد یه سوپرمارکت شدم دیدم از دور داره برام دست تکون می‌ده که منو بخور منو بخور. منم یه نگاه بهش انداختم و کلی با خودم صحبت کردم تا مجاب شدم با وجود کشمشش بخرمش. بعد از خریدنش بود که فهمیدم پست بعدی هوله‌زون چی باید باشه.

وقتی بعد از دادن ۱۰۰۰ تومن و خریدن این کیک، بسته‌بندیشو باز می‌کنین یه بوی خوب به مشامتون می‌خوره که به خاطر دارچین موجود تو این کیکه (بوش خیلی خوبه لعنتی). بعد از اون با صحنه‌ی جالبی روبرو می‌شین و اونم تیکه‌های گردوی روی سطح این کیکه. دو سه تا گردوی نصفه نیمه هست که من یکی تاحالا رو کیکای شرکتی ندیده بودم. وقتی خوردن رو شروع می‌کنین اون طعم دارچین خیلی خوب بیش از پیش تو دهنتون میاد و با خوردنش متوجه می‌شین که برخلاف ظاهرش، اونقدری خشک نیست (که شاید چون کیک روغنیه اینجوریه). حین خوردنش تیکه‌های کشمش و گردو هم زیر زبونتون میاد. که خوب نحوه‌ی پخش این تیکه‌ها، یکنواخت نیست. به نظر میاد گردو فقط روی سطحش باشه و کشمش تو لایه‌های زیری باشه.

فقط این وسط یه نکته‌ای هست. اونم اینه که من تاحالا سه تا از این کیک‌ها خوردم و تو دوتاش علاوه بر گردو، اون تیکه چوب بین مغز گردو رو هم پیدا کردم. دیگه این موضوع داشت برام عادی می‌شد که اون چوب هم خوردنیه 😀 و باید خوردش ولی خوب یکم سخت بود پایین دادنش. کاش شرکت نان‌آوران بدونه اینا رو به راحتی نمی‌شه خورد. آها یه چیز دیگه هم اینکه من اینو فعلا فقط یه جا دیدم (حوالی خیابون آذربایجان) و وقتی جاهای دیگه دنبالش گشتم، فهمیدم که سحر هم همچین کیک زده. شنیدن این‌که سحر هم داره علاوه بر نون، محصولات دیگه‌ش رو بسته‌بندی می‌کنه و به سوپرمارکت‌ها می‌فرسته، برام خبر خوبی بود.

سایت این شرکت ظاهرش بد نیست ولی کار باهاش اصلا راحت نیست + من الان دنبال این محصول می‌گشتم و راهی که پیدا کردم این بود که برم تو بخش «طیف محصولات» + و از اونجا هی دکمه‌ی «بعدی» رو بزنم تا به محصول مورد نظرم برسم. که خوب کار مسخره‌ایه واقعا. ضمنا، پایین هر محصول تعداد نمایشش رو نشون می‌ده که منو یاد این بلاگای قدیمی پرشین بلاگ میندازه که بغلش آمار و ارقام نشون می‌دادن. چه اهمیتی داره چند بار دیده شده؟ با کلیک کردن رو هر محصول هم صرفا عکسش گنده می‌شه! هیچ توضیح دیگه‌ای راجع به محصول نمی‌ده و حتی نمی‌شه لینک کرد چیزی به جز عکسشو (اینم عکس کیک روغنی با مغزی کشمش و گردو با طعم دارچین +).

با بررسی بسته‌بندیش هم یکی دو تا چیز دیدم که گفتن بد نیست. یک این که تاریخ مصرف این کیک ۳۰ روزه‌س و این برام جالب بود چون یادم نمیاد به جز مواد لبنی چیز دیگه‌ای با همچین تاریخ مصرف کوتاهی دیده باشم. موقع خرید حواستون باشه که تاریخش نگذشته باشه. دویوم این‌که پشتش جمله‌ی خوبی نوشته و من واقعا این کارشون رو دوست داشتم: «مصرف‌کننده‌ی عزیز، با حذف ضایعات نان می‌توان سالانه صدها مدرسه مجهز در کشور احداث کرد.». نکته‌ی بعدی اینه که این کیک رو شرکت هدیه لادن به سفارش نان‌آوران می‌زنه.

در آخر این رو هم اضافه کنم که مشکل من با کشمش هم‌چنان برقراره. این مورد به نظر می‌رسه استثنا باشه؛ گرچه کشمش این رو هم با اکراه می‌خورم ولی بهرحال خودش قدم بزرگیه.

دسته‌بندی: کیک

طعم حدودی: دارچین، گردو، کشمش

قیمت: ۱۰۰۰ تومان برای یک عدد کیک ۸۵ گرمی

ترکیبات:

ارزش غذایی و فلان: رو بسته‌بندیش نداره.

+++++

نمایش «خدای کشتار» تئاتریه که سه بار تاحالا اجرا داشته و پرتماشاگرترین اجرای سال ۹۱ بوده. تئاتر خوبیه البته به نظر من یه ذره طولانیه.

اجرای امسالش از امشب تو نیاوران شروع می‌شه و تا آخر خرداد هست تا جایی که من خبر دارم. از دستش ندین.

ضمنا یه شایعاتی شنیده شده مبنی بر این‌که یکی از شرکت‌های خوراکی هم یه جورایی داره اسپانسر این تئاتر می‌شه که خوب حرکت جالبیه به نظر من.

اطلاعات بیشتر و بلیت: +

+++++

احتمالا به زودی در هوله‌زون: