بعله، به میمنت و مبارکی اینقدر هوا کثیفه که همه‌جای تهران تعطیل شده. حالا باز عقلشون بیشتر از قبل می‌رسه که فقط مدارس رو تعطیل می‌کردن و دانشجوهای بدبخت باید دود تنفس می‌کردن 😐 الانم کارمندان محترم بانک وشرکت‌های خصوصی همین وضعو دارن البته. این وضعیت منو یاد دوران مزخرف دبیرستان میندازه که مدرسه‌ی ما قسمت جنوبی خیابون آزادی بود و منطقه ۱۰ تهران حساب می‌شد. برف میومد مناطق یک تا پنج تعطیل می‌شد و مدارس اونور خیابون تعطیل می‌شدن، ما نمی‌شدیم 😐 بعله، بخندین، خنده هم داره انصافا. موقع کار تو شرکت‌های خصوصی هم این مشکل بود. شرکت‌هایی که طرفشون شرکت‌های کاملا دولتی بود ولی اصرار داشتن که حتما باید باز باشه شرکت و بریم کار کنیم. ما هم می‌رفتیم یه دوقل همیشه رو با جدیت و زمان بیشتری بازی می‌کردیم. یا اگه تو دانشگاه یه پنج‌شنبه‌ای به خاطر کنکور تعطیل می‌شد، ما اون ترم پنج‌شنبه‌ها کلاس نداشتیم 😐 خلاصه اینکه زحمت کشیدن با این تعطیل کردناشون:|

تو تعطیلات چیکار می‌شه کرد وقتی بیرون رفتن از خونه بخاطر آلودگی، و رفتن به کافه به خاطر گرونی، و رفتن به فست‌فود و رستوران به خاطر چاقی توصیه نمی‌شه؟ (البته طبعا دوتای آخر به یه دونه‌ی اول وابسته‌س) می‌شه نشست فیلم و سریال دید یا با خونواده معاشرت کرد و یا رفت تو خونه یه دوری زد گاهی و از آخرین تغییراتی که مامانا انجام دادن تو دکوراسیون و غیره، بعد از یه ماه باخبر شد. یه کار دیگه هم خوردن چیپس و پفک و یا به اصطلاح تخصصی‌تر «اسنک»ئه(بعله، Snack رو باید «سْنَکْ» تلفظ کرد ولی واسه راحتی کار ما همون «اسنک» می‌نویسیم). که البته چیزی که من می‌خوام راجع بهش بنویسم روش اسنک هم ننوشته 😐 قدیما یه پفک نمکی بود خیالمون راحت بود می‌گفتیم پفک. که بعدا چیزای دیگه اضافه شد واشی‌مشی و… و چی‌توز طلایی وارد قصه شد و هیچ‌وقت از لفظ پفک استفاده نشد رو بسته‌بندیشون و حتی اون‌قدر خوب پیش رفت چی‌توز که کسی نمی‌گفت پفک چی‌توز، و می‌گفتن «چی‌توز طلایی». الانم که سر «چی‌توز موتوری» همین بساطه و زیاد آدما بهشون نمی‌گن «پفک»؛ ولی راجع به این چیزی که می‌خوام بنویسم، بعید می‌دونم کسی از اسم رو بسته‌بندیش استفاده کنه و تو مغازه بره بگه «یه بسته فرآورده‌ی حجیم‌شده و سرخ‌شده برپایه‌ی سیب‌زمینی با طعم گوجه تند اسپانیایی بهم بدین»؛ این‌همه انرژی‌ای که واسه گفتنش می‌گه رو اگه بذاره تو خونه سیب‌زمینی سرخ کنه بیشتر بهش می‌چسبه :D. نهایت لطفی که ما می‌تونیم بکنیم اینه که بهش بگیم «اسنک» 😀 یا «چی‌پلت قرمز» 😀

می‌خواستم حالا که درباره‌ی یه محصول از سری چی‌توز دینا می‌نویسم یک بار و برای همیشه این مشکلو با خودم حل کنم و ببینم که چرا اسم این محصولات چی‌توزه؟ و به چه معنیه؟ و چرا شبیه چی‌توز امریکاییه اسمش؟ البته من شنیده بودم شرکت دینا زبل‌بازی درآورده و بین «Chee» و «Toz» از نقطه اضافه کرده (و البته اون Cheetosئه و این CheeToz) که مشکلی پیش نیاره ولی انگار نمونه‌ی امریکایی تا همین دهه‌ی اخیر هم نقطه داشته وسط اسمش + .یکی از چیزای دیگه‌ای که می‌خواستم راجع بهش سردربیارم اینه که برندهای مختلف دینا چه فرقی باهم دارن؟ چی‌پف؟ چی‌پلت؟ چی‌توز؟ …؟ که خوب طبق معمول سایتشون تعطیله و البته اصلا رو بسته‌بندیشون آدرس سایت نخورده یا من بیناییمو به خاطر آلودگی هوا و بی‌کاری در منزل از دست دادم و نمی‌تونم پیداش کنم 😀 ولی چیزی که با گوگل کردن به دست میاد اینه که اینم انقدر Error می‌ده آدم نمی‌تونه محصولاتشو ببینه و نمی‌دونم کی این شرکتا قراره به سایتاشون اهمیت بدن؟ البته سایت چی‌توزیا به راهه ولی خیلی ربطی به این داستان نداره.

بگذریم! توضیحی که خودشون راجع به معنی چی‌پلت دادن اینه: «چی مثل چی‌توز، پلت مثل چوب سپیدار. چی‌پلت یعنی چوب‌شور چی‌توز». من نمی‌دونم جایزه‌ی ادبی سال تو ایران داریم یا یه ضرب باید بفرستیم واسه نوبل این نوشته‌ها رو؟ 😀

روده‌درازی بسه. این چی‌پلتا شبیه قلبن. یعنی سعی کردن شبیه قلب باشن. خیلی خشک نیستن و این خیلی خوبه چون خیلی تشنه‌تون هم نمی‌کنن. یه طعم گوجه دارن (طبعا) که تند هم هست ولی نه اونقدری که بسوزونه، فقط ته گلوتون چند ثانیه می‌سوزه و ول می‌کنه. چیز باحالیه و با توجه به قیمتش به نظر من هله‌هوله‌ی خوبیه واسه مواقعی که چیزی شبیه اسنک دوست دارین بخورین. خلاصه این خوراکی مشَدی رو از دست ندین.

دسته‌بندی: چی‌پلت!، اسنک، فرآورده‌ی حجیم‌شده و سرخ‌شده برپایه‌ی سیب‌زمینی

مزه‌حدودی: گوجه‌فرنگی، فلفل

قیمت: ۵۰۰ تومان برای بسته‌ی ۵۴ گرمی

ترکیبات: فرآورده سیب‌زمینی (یکی می‌شه به من بگه فرآورده‌ی سیب‌زمینی چیه دقیقا؟)، روغن مخصوص سرخ‌کردنی، پودر گوجه تند اسپانیایی شامل: نمک، پودر گوجه‌فرنگی، آرد گندم، نشاسته ذرت، شکر، ادویه، سبزیجات، روغن کلزاهیدوژنه، رنگ طبیعی پاپریکا (E 160c)

جدول ارزش مواد غذایی:

+++++

هی ما هفته‌ای یه بار باید از کارها و پروژه‌های عالی سالار کابلی و تیمش یکی رو اینجا معرفی کنیم بس که خوبن.

مسیریاب تهران، یه نرم‌افزار iOS، Android و وبه که شما بهش مبدا و مقصد می‌دین، بهتون زمان لازم و مسیر رو با استفاده از خطوط مترو، اتوبوس و BRT می‌گه. دیگه چی می‌خواین؟

از این لینک می‌تونین Web Appشو چک کنین و همونجا هم لینک واسه دانلود اپلیکیشن برای iOS و اندروید هم هست.

اینم نتیجه مسیردهی از ایستگاه مترو قیطریه به اکباتان: