عجیبه که من هربار می‌خوام راجع به تافی بنویسم، نمی‌شه 😐 یعنی هرچی می‌خوام یه چیزی بنویسم نمیاد به ذهنم اون چیزی که دوست دارم. هی فکر می‌کنم و هی نمیاد، هی به تصورات و خاطراتم فکر می‌کنم و هی نمیاد، این‌قدر با فکر کردن نمیاد که مجبور می‌شم دست به عمل شم. و هرچی دم دستم رسید بنویسم 😐

تافی. تافی‌ای که من از کودکی ازش خاطره دارم. از وقتی که خارج‌روها، بیشتر از الان برامون سوغاتی میاوردن و قاطی شکلات و بساطشون، این تافی‌های خوشمزه هم پیدا می‌شد من به این تافی‌ها علاقمند شدم. الان هم که همون یه شیشه نوتلای ما رو بیارن ما راضی‌ایم 😀 با این وضع یورو :D.

تافی‌ای که اسم عجیبی داره: MAOAM، اسمی که مخفف Mundet Allen Ohne Ausnahme Musterschutzئه (+) که من هرچی به دانسته‌های آلمانی و انگلیسی خودم و گوگل فشار آوردم نتونستم بفهمم معنیشو(آپدیت: دوست عزیزی گفتن که معنیش تو هم‌چین مایه‌هاییه: The All Taste Good Without Exception – یا همه‌شون بدون استثنا خوشمزه‌ن). حالا از معنیش بگذریم، تلفظ دشواری (سرویس کردین این آقای دوشواری رو :D) هم داره؛ تا حدی که پیج ساختن تو فیس‌بوک برای این‌که بدونن چجوری تلفظ می‌شه این اسم کوفتی 😀 البته اشتباه نوشتن اسمشو: +

 این تافی رو به دوشکل می‌تونین بخرین: یه بسته ۱۵۰۰ تومنی ۲۲ گرمی که توش ۵تا دونه تافیه و یا یه  بسته‌ی ۱۰تایی که توش ۱۰ تا از این ۵تاییاس و ۵طعم مختلفه با ۵ رنگ متفاوت 😀 یعنی از هر طعم دو بسته ۲۲ گرمی و به عبارتی ۱۰ عدد تافی از هر طعم. تو حالت اول، توضیحات لازمه (مثل مواد تشکیل دهنده و فلان (نه فیلان) و بیسار رو روی همون بسته ۲۲ گرمیه نوشته و خودش یه حکومت مستقل حساب می‌شه. تو حالت دوم، هرکدوم از این بسته ۲۲ گرمیا، یکی از ایالات متحده‌ی ۱۰ عددی توی بسته‌بندین و توضیحات و این چیزاشون رو بسته‌بندی کلی نوشته شده به جای هر بسته ۲۲ گرمی. پیچیده شد؟ خوب به من چه جور دیگه نمی‌شه توصیف کرد وضعیت رو 😀

چیزی که من گرفتم، بسته ۱۰ تایی شامل ۵ طعم بود: پرتقال، لیمو، توت‌فرنگی، نوشابه و تمشک(؟) که البته هیچ‌جاشون ننوشته طعمشونو، و فقط از روی رنگشون و طرحی که اون بسته داره می‌شه فهمید طعمشون چیه به نظر. روی هر بسته یه شخصیت سبزرنگ هست که دقیقا معلوم نیست چه جونوریه و با میوه‌ها داره چی‌کار می‌کنه، مخصوصا با لیمو 😀

 این تافی‌ها خیلی سفت نیستند(یعنی گاز اول سفته فقط، اونم یه ذره) و طعمشون خوبه. شیرینیشون به اندازه‌س و اذیت‌کننده نیست. اون ته مه‌های طعمشم هم یه ذره یه چیزی مثل کره/چربی/شیره‌طور توش حس می‌شه که خوشمزه‌تر می‌کنه داستانو. اندازه‌شون می‌شه گفت یک و نیم برابره کرمینیه و البته قیمت الان کرمینی رو نمی‌دونم ولی فکر کنم گرون‌تر باشه، احتمالا چون این آلمانیه و اون ترکیه‌ای و تو ایران هم که هرچیزی آلمانیش خوبه حتی اگه خوب نباشه 😀 یا بهتر بگم: طبق یه اصل قدیمی، آلمانی بد نداریم :D.

راجع به طعم‌هاش هم اگه بخوام بنویسم باید اینو بگم که طعم نوشابه‌ش (که تنها طعمیه که رو بسته‌بندیش اسمشو نوشته) منو یاد آدامس Cola بچگی انداخت و خوشم اومد ازش. طعم پرتقالش، برای من که اصولا خوراکی‌های با طعم پرتقال رو دوست ندارم (برخلاف خود پرتقال) خوشایند بود، مخصوصا اونجاش که دهن آدم از طعم پرتقال پر می‌شه و تا ته گلوی آدم می‌ره. طعم توت‌فرنگیش باحاله و اغراق نداره و اون کره‌طور آخرش بیشتر مشخصه به نظر.  طعم لیموش، شیرینه رسما و خیلی مزه لیمو حس نمی‌شه، اگر هم بشه همون لحظه اوله. طعم تمشک(؟) هم لحظه اول منو یاد چای(!) انداخت، بعد شربت سینه ولی کلا باحاله، خوشم اومد ازش.

 MAOAM کار Hariboئه، شرکتی اصالتا آلمانی که ما توی ایران بیشتر به خاطر پاستیل‌های خوشمزه و متنوعش می‌شناسیمش و از سال ۱۹۳۰ تاحالا داره تولید می‌شه انگار. عجیبه که سایت هیچ‌کدومشون برای من باز نمی‌شه الان. و جالبه که رو بسته‌بندیش، برچسب یا اسمی از شرکت واردکننده‌ی ایرانیش نمی‌بینم، برخلاف خوراکی‌های وارداتی معمول. شایدم Haribo تو جاده مخصوص کارخونه زده خبر نداریم.

امیدوارم ۵ضلعی، نماد ماسونی نباشه – که احتمالا بی‌خود امیدوارم، هرچیزی نماد ماسونیه به نظر 😐

دسته‌بندی: تافی

قیمت: ۱۵۰۰ تومان برای بسته ۲۲ گرمی. آلمانیه دیگه بابا

طعم‌ها: پرتقال، توت‌فرنگی، نوشابه، لیمو و احتمالا تمشک

ارزش غذایی در ۱۰۰ گرم: ۳۹۴ کیلوکالری انرژی، یک گرم پروتئین، ۸۳/۷ گرم کربوهیدرات، ۶/۴ گرم چربی

+++++

توی فیس‌بوک دیدم که یه مطلب راجع به یه تئاتر به اسم «درخت بلوط» دست به دست (Share سابق) شده. به نظرم چیز جالبی بود و منبعش هم پیج اشکان خطیبی بود. بخونینش:

«نمایش درخت بلوط با بازی” اشکان خطیبی ” در تاریخ ۸ اذر(تنها برای یک شب) در تماشاخانه ایرانشهر افتتاح خواهد شد.درخت بلوط نمایشی ست که برای دو بازیگر نوشته شده. بازہگر اصلی این نمایش هر شب متفاوت خواهد بود. این بازیگر هرگز قبل از شب اجرای خودش، نمایش نامه را نخوانده و اجرایی هم از نمایش ندیده!! بدون هرگونه اگاهی از قصه ی نمایش نامه به همراه بازیگر دیگر (رضا مولایی) روی صحنه میرود و در مقابل چشمان تماشاچیان و برای اولین و آخرین بار نقشش‌ را بازی میکند!!
تا این لحظه حضور بازیگران

 زیر در این نمایش قطعی شده و به مرور زمان این این اسامی به تعداد اجراها افزایش خواهد یافت:
(به ترتیب الفبا):
امیز آقایی
سیامک انصاری
مهدی پاکدل
حمیدرضا پگاه
رامبد جوان
بابک حمیدیان
اشکان خطیبی
محمودرضا رحیمی
کامبیز دیرباز
علی سرابی
رامین سیار دشتی
سروش صحت
مهرداد صدیقیان
هومن سیدی
داریوش مودبیان و….
قیمت بلیت این نمایش ۲۰۰۰۰ تومان است و ظرفیت سالن اجرا ۲۱۴ نفر… البته در روزهای یکشنبه، دوشنبه و سه شنبه هر هفته، ۴۰ بلیت با قیمت ۱۵۰۰۰ تومان برای دانشجویان اختصاص یافته.مدت زمان اجرا حدودا ۷۰ دقیقه است.
اطلاعات رزرو و پیش خرید بلیت به زودی اعلام میگردد.»

به نظر من که ایده‌ی باحالیه و احتمالا ارزش دیدن داره.

راستی به طرز عجیبی عددای نوشته فارسی بود و همینش کلی شایان‌تقدیره از نظر من. نیم فاصله‌ها رو هم حوصله نداشتم درست کنم، شرمنده.

پوستر بالا و پایین رو هم از پیج فیس‌بوک اشکان خطیبی برداشتم و نمی‌دونم کار کیه.