تجربه‌های قدیم نشون می‌دن که معمولاً ویفر/بیسکویت‌/…هایی با بسته‌بندی‌ای در این ابعاد و طراحی زیبا و خارجی! معمولاً محتوای خوبی دارن، هرچند گرون باشن. براساس این اصل قدیمی، و در راستای حمایت از تولیدکننده‌ی داخلی (در این جهت که با خریدن و خوردن این محصول اجنبی زودتر تموم می‌شه این جنس‌های بیگانه و اجناس فوق مرغوب ایرانی، توی بازارها راحت‌تر حضور پیدا می‌کنن) امروز طی گشت و گذار در سوپرمارکت، و دیدن این بیسکویت، یه بسته ازش برداشتم. بیسکویت کره‌ای ظاهراً سوییسی، به قیمت ۴۵۰۰ تومن. خوب قیمتش که واقعا گرونه. امیدواریم بیارزه به قیمتش.

 با باز کردن این بسته‌ی مقوایی، یه لایه‌ زرورق می‌بینین که با باز کردن اون، به یه بسته پلاستیکی می‌رسین که ۵تا جا داره و تو هر کدوم ۷-۸ تا از این بیسکویت‌هاست. بیسکویت‌های مستطیلی که با دونه‌های بادوم روش، شمای کلیش منو یاد سوهان حاج حسین و پسران! انداخت. بیسکویت‌هایی بسیار نازک که به ادعای وبسایت شرکت تولیدکننده‌ش، باریک‌ترین بیسکویت دنیاس.

اولین گاز، تنها چیزی رو که یاد من و دو سه نفر دیگه انداخت، نون قندی/روغنی/… (ماشالا تو هر شهر یه اسمی داره این. همین نون گرد گنده‌ها که کت و کلفتن و به اندازه لازم و کافی خرخفه‌کنن؛ معمولا سعی برای نرم کردنشون با چای هم به شناور شدن یه بخشی ازش تو چای و گند خوردن به چای منجر می‌شه. برای راهنمایی بیشتر اینم اضافه کنم که تو ماه رمضونا بیشتر دیده می‌شه این نون) بود. یعنی دقیقا همون مزه، بی هیچ کم و کاستی. تنها تفاوت‌هایی که با اون داره اینه که: ۱- شیک‌تره!  ۲- اونقدر باریک و ریزه‌میزه هست که آدم خفه نشه موقع خوردنش و حتی موقع خوردن خیلی زود تو دهن آب می‌شه و  ۳- یه طعم کره‌ی خیلی خوب داره که تا چند لحظه تو دهن می‌مونه و خیلی خوبه. ۴۵۰۰ تومن برای این مزه؟ خوب می‌رم یه کیلو از همون نونا می‌خرم؛ چه کاریه؟ البته اون طعم کره‌هه خوبه ولی خوب به نظر من اینقدر نمی‌ارزه واقعا. شاید بسته‌شو یادگاری نگه داشتم 😀

این بیسکویت محصول شرکت Kamblyئه و پشتش امضای  Oscar A.Kambly هست (کی هست حالا؟). طبق اطلاعات ویکی‌پدیا، شرکت کمبلی، بزرگ‌ترین تولید کننده و صادرکننده‌ی بیسکویت تو سوییسه. محصولاتشو به ۳۰ تا کشور صادر می‌کنه و مشهورترین و مورد علاقه‌ترین (نه خداییش، most liked رو چی باید ترجمه کرد :|؟ معلوقه‌ترین؟ 😐 معشوقه‌ترین؟ 😐 محبوب‌ترین؟ آها محبوب‌ترین) برند تولید بیسکویت تو سوییسه. این، بخش مربوط به این محصول، تو وبسایت شرکت سازنده‌شه. بر اساس یه برچسب ۴/۳۲ در ۲/۵۱ سانتی که پشت جعبه‌ی این بیسکویت چسبونده شده، نماینده انحصاری این شرکت، شرکت تجارت گستر ترنجه؛ که گوگل کردن اسمش نتیجه به درد بخوری نداشت، چه برسه به این‌که بخواد وبسایتی داشته باشه.

 دسته‌بندی: بیسکویت

مزه حدودی: نون قندی/روغنی/ Whatever با کره اضافه

قیمت: ۴۵۰۰ تومان برای بسته ۱۰۰ گرمی

ترکیبات: به طور خلاصه، اگه به بادوم، شیر، گلوتن، تخم‌مرغ، پسته و فندق حساسیت دارین مواظب باشین. هرچند سه مورد آخری رو خیــــلی نداره.

جدول ارزش غذایی در ۱۰۰ گرم: اینجا

+++++

جدی منظورتون از این فیلمایی که می‌سازین چیه؟ گشت ارشاد؟ مگه هنوز از این فیلما می‌سازن واقعا؟ چیه این؟ تازه بعد از یه ساعت، یادشون افتاد یه داستان هم تو فیلم باشه بد نیست. مسلما بنده از فیلم و سینما چیزی سرم نمی‌شه ولی می‌فهمم یه فیلم داره وقتمو حروم می‌کنه یا نه. واقعا منظورتون چی بود از این فیلم؟ همون خزعبلات قدیمی با یه ظاهر جدید بود فقط. نمی‌دونم اکران جشنواره‌ایش چقدر فرق داشته با این؛ ولی این چیزی که من دیدم چرت بود. بعد تازه از اون‌ور الکی هم سر و صدا می‌کنن براش. چی داشت آخه این؟ تبلیغاتشو پاره می‌کنن، اکرانشو قطع می‌کنن که چی خوب؟

متاسفانه فیلم قبلی‌ای هم که تو یه سالن بامزه (باغ فردوس) دیدم چرت بود. شب؟ دوتا و نصفی اسم گنده توش بود ولی مزخرف بود. می‌دونم قرار بوده برای تلویزیون باشه، می‌دونم معمولا چیز خوبی قرار نیست از تلویزیون پخش شه D:، می‌دونم … ولی واقعا چی بود خوب؟ یه چیز کاملا کلیشه‌ای. بازیاشون خوب بود تقریبا؛ ولی فیلم…؟ چرا؟ چرا فیلم می‌سازین؟ مجبورین مگه؟

این دو تا عکس آخر از تو گوگل در اومدن و معلوم نیست منبع و عکاسشون کیه متاسفانه