یکی از نوشیدنی‌هایی که تو شمال دیده بودم و می‌دونستم هنوز عرضه‌ش به طور گسترده شروع نشده رو بالاخره سفارش دادم یکی برام آورد (بله، همچین آدم خفنی هستم که نوشیدنیمو سفارش می‌دم نه از بقالی سرکوچه، که از یه شهر دیگه بفرستن برام). سوال اینه که چرا هم‌چین زحمتی به خودم و بقیه دادم؟ جواب می‌تونه این باشه که وقتی دیدمش امتحانش نکردم با این‌که می‌دونستم ترکیب جدیدی داره؛ و اینو تو لیست اشتباهاتی که بابتش خودمو همیشه ملامت می‌کنم، می‌ذارم؛ نه چون چیز خفنیه، بلکه موقعیت امتحان یه چیز جدید رو از دست دادم. راجع به خفن بودن یا نبودنش هنوز توضیح ندادم، زود قضاوت نکنین، دهه!

حالا این طعم جدید چی بود؟ مالت + کولا. خلاصه‌ش اینه که فکر کن تو دلستر/آب جوی ساده نوشابه ریختی. ایده‌ی خوبیه به نظر من. می‌خوام پیشنهاد ریختن نمک تو دلستر/آب جوی لیمویی رو هم بهشون بدم چون هنوزم که هنوزه، ترکیب خونگی دلستر/آب جوی ساده + آب لیموی تازه + نمک رو به اون گلابی (گلاب + ی نکره) که به اسم دلستر/آب جوی لیمویی می‌فروشن ترجیح می‌دم. در همین بین یاد قدیما افتادم که تقریبا تنها آب‌جوی بازار، مال بهنوش بود و خوب چیز خوبی هم بود (در مقیاس یک چشم در شهر کورها) و بعد از مدتی پدیده‌ای به اسم دلستر رو وارد بازار کرد که تو قوطی بود، گرون‌تر بود و تا حدودی خوش‌مزه‌تر بود. اون موقع‌ها هرگز از خودم نپرسیدم فرق دلستر و آب‌جو (ما‌الشعیر) چیه ولی الان که این قضیه باز برام سوال شد، نتیجه گوگل کردن فارسی چیزی جز این نبود که این دوتا از نظر مواد تشکیل‌دهنده، یه چیزن و فرق خاصی با هم ندارن. یعنی بهنوش این همه سال، کلاه سرمون گذاشته؟ دمش گرم، مهم اینه که یه زمانی خاطره‌های خوبی برامون رقم زده و الانم مزخرف‌(بله، املای درست این کلمه با«ز» می‌باشد! نه «ض» یا «ظ» یا «ذ»)ترین چیزیه که می‌شه خورد. بگذریم، برای اینکه هی از این «/» استفاده نکنم، مخاطب رو «دلستر» خطاب می‌کنم که هم تایپش راحت‌تره و هم کوتاه‌تره کلمه‌ش. – تاحالا توی یه پاراگراف، این‌قدر از این شاخه به اون شاخه پریدن نداشتم، رکورد خوبی بود، دمم گرم 😀 –

و اما این موجود نسبتا جدید: درش پیچی نیست. لابد برای یه دلستر ۶۰۰ تومنی نمی‌صرفه در شیشه‌ای بذارن. شیشه‌ش تیره‌س و تا حدودی آدم رو یاد دلسترهای بی‌نام و نشان قدیم میندازه؛ گرچه الان خیلی از دلسترها از همین شیشه‌ها دارن. با شروع به خوردنش، معده‌تون رو با حجمی از گاز آشنا می‌کنین و دهنتون مزه خاصی رو لحظه اول احساس نمی‌کنه. بعدش فضای پر می‌شه از طعم نوشابه‌ای که گازش رفته + دلستر ساده + یه ته‌مزه‌ی نارنج یا لیمو یا همچین چیزی که به نظر من کمی احساس می‌شه. این دو(سه) طعم با هم قاطی نمی‌شن ولی خوب ترکیب بدی هم نیستن، من خوشم اومد. امتحانش توصیه می‌شه. ضمن اینکه کسی که برام اینو آورد مشتریش شده بود 😀 یعنی می‌شه از امتحان کردن صرفش هم گذشت و به عنوان یه نوشیدنی جدید در سبد مصرف خانوار(!) بهش نگاه کرد. راستی روش نوشته بدون شکر اضافه‌س، الکل هم نداره. نمی‌دونم وقتی گزینه‌ی دیگه‌ای نیست، نوشتن این چه دلیلی داره؟ مثل اینه که موقع رفتن تو یه خیابونی که انتهاش می‌پیچه به یه سمتی و کلا هم یه طرفه‌س، راهنما بزنی 😀 (گرچه من خودم در همه حال می‌زنم راهنما رو، حتی با وجودی که می‌دونم راهنما زدن مال قبل از گواهینامه گرفتنه 😀 ).

این نوشیدنی، محصول شرکت ایران برتره، که مثل هر شرکت دیگه‌ای آدرس سایتی که رو بسته‌بندیش داده، یعنی iranbartar.ir الکیه و بخاری از این بخشش بلند نمی‌شه. با کمی گوگل کردن می‌شه همچین اطلاعاتی به دست آورد: +

راستی دیروز پریروزا دیدم دم خونه‌مون هم آوردن از اینا 😐

دسته‌بندی: نوشیدنی گازدار، دلستر، مالت، کولا

مزه حدودی: نوشابه بی‌گاز + دلسترهای ساده‌ی قدیم

قیمت: ۶۰۰ تومان

ترکیبات: یه مشت اسید و یکم عصاره و کنستانتره و از این جور چیزا دیگه

ارزش غذایی: ندارد. یعنی رو شیشه‌ش نیست.

+++++

در اکتبر ۲۰۱۰، یه برنامه به iOS App Store اضافه شد به اسم Instagram. کار این برنامه این بود که می‌تونستی باهاش عکس بگیری و تو Social Networkهای مختلف و یا خود Instagram به اشتراک بذاری (Share کنی). فرق بزرگ این برنامه با برنامه‌های مشابه این بود که برخلاف بقیه برنامه‌های که معمولا عکس‌ها رو به نسبت ۴:۳ نگه می‌دارن، این فقط عکس‌ها رو به صورت مربعی قبول می‌کنه، شاید به یاد عکس‌های پولاروید. زیاد طول نکشید که این برنامه کلی محبوب شد، نه فقط به خاطر مربعی بودن عکس‌ها، که به خاطر افکت‌ها/فیلتر‌های بامزه و قدیمی‌طوری که رو عکسا میندازه و باعث می‌شه بشه از آشغال‌ترین عکس هم یه عکس جذاب درآورد (که خوب خیلیا اینو توهین به زحمت عکاسا و به طور کلی عکاسی می‌دونن، من که فکر می‌کنم در حد عکسای موبایلی که کسی انتظار ویژه‌ای ازشون نداره، خیلی هم خوبه) و همین‌طور به اشتراک گذاشتن سریع و آسون عکس‌ها.

همین یکی دو هفته پیش، بالاخره دل اینستاگرام برای اندرویدی‌ها هم سوخت و ورژن اندرویدی این برنامه رو داد بیرون. با این اتفاق جماعت بسیار زیادی از هم‌وطنان گرامی به اونجا سرازیر شدن و به رسم اوایل اینستاگرام، شروع به عکاسی از خوراکی‌هاشون کردن که خوب واسه خودش تجربه بسیار جالبی بود. با توجه به مجانی بودن این برنامه و اینکه هنوز فیلش خیس نشده و بدون نیاز به دست‌های پنهان می‌تونین عکساتونو تو جاهای مختلف شر کنین، شدیدا توصیه می‌شه این برنامه رو بگیرین و به جمع ۳۰ میلیون آدمی که تاحالا حدود ۱۰۰ میلیون عکس توش گذاشتن بپیوندین، که یه وقت جا نمونین 😀 راستی فیس‌بوک هم یه میلیارد دلار خریده این برنامه رو انگار 😐