وسط یه راه طولانی، تو اتوبوس، که چشم دوختنتون به جاده یا صفحه‌ی ساعت، جز یادآوری نگذشتن زمان، کمک دیگه‌ای بهتون نمی‌کنه و از مصاحبت بغل‌دستیتون، فقط یه کله‌ی کج شده رو شونه‌ی شما و یه آب دهن آویزون از دهن بازش عایدتون شده و هیچ کاری هم برای انجام ندارین، یاد بیسکوییت کرِم‌داری میفتین که  تو بسته‌ی خوراکی‌هاییه که از اول مسیر بهتون دادن و هنوز نخوردینش. بازش می‌کنین و تو دهنتوت می‌ذارین؛ شیرینیش از سر و کولتون بالا می‌ره! بعد از شیرینی زیادش، طعمشه که میاد سراغتون. اول حس می‌کنین چرا همه‌چی مزه‌ی مایه دستشویی می‌ده، بعد یهو احساس می‌کنین تو یه استخر پر از آب‌پرتقال یا آب‌نارگیل یا … دارن ازتون اعتراف می‌گیرن. بعد که تمام گناهای کرده‌و نکرده‌تون یادتون افتاد احساس خفگی بهتون دست می‌ده و با سرعت هر‌چه تمام‌تر شروع به جویدن تیکه‌های باقی‌مونده و پاک‌سازی باقی‌مونده‌ی کرِم شیرینش از لای دندوناتون می‌کنین. هوم، بالاخره موفق شدین، ۱۰ دقیقه وقت برد، شاید تو بی‌نهایت ۱۰ دقیقه خیلی معنی نداشته باشه ولی حداقل ۱۰ دقیقه حواستون پرت بود.

ولی تمام اینا وقتی اتفاق میفته که بیسکوییت کرم‌داری که به خوردتون می‌دن، مال جای درست حسابی‌ای نباشه، وگرنه اگه کار یه جایی مثل شیرین‌عسل باشه، قضیه فرق می‌کنه. اسمش می‌شه TasteIt و یه نکته‌ی مهم هم توش رعایت می‌شه! اونم رعایت میانه‌روی و جلوگیری از افراط و تفریطه! نه کرِمش به دندوناتون می‌چسبه و نه شیرینیش می‌زنه تو ذوقتون، نه طعمش به کشتنتون می‌ده(البته یکم طعمش از حد مناسب بالاتره لحظه اول، ولی بازم از توصیفات بالا خیلی خیلی بهتره) و نه بلایی سرتون میاره که بیش از هر عزیز دیگه‌ای دلتون واسه مسواکتون تنگ شه!

بسته‌بندیش شامل ۴تا بیسکوییت چس‌مثقالیه و قیمتش ۵۰ تومنه! خوراک اینه که کنار چای و قهوه و شیر و محصولاتی از این دست، مصرف بشه.

وبسایتش توضیح درست درمونی راجع بهش نداده.

دسته‌بندی: بیسکوییت، بیسکوییت کرِم‌دار

مزه‌حدودی: نارگیل (من نارگیلیشو تست کردم طبعاً)

قیمت: ۵۰ تومان (بسته‌ی ۳۵ گرمی)

طعم‌ها: نارگیل، پرتقال، موز، توت‌فرنگی

ترکیبات: آرد گندم، روغن‌نباتی، شکر، گلوکز، شیر‌خشک، بی‌کربنات سدیم(E۵۰۰)، بی‌کربنات آمونیوم(E۵۰۳)، لسیتین سویا(E۳۲۲)، نمک، اینورت، اسانس نارگیل، پودر نارگیل

ارزش تغذیه‌ای در ۱۰۰ گرم: